In het goed uitgeruste zalencentrum Nieuw Salem in Driebergen-Rijsenburg wachtte ons afgelopen donderdag 15 november de strijd tegen het 4-tal Doorn-Driebergen 1. Een team met een aan ons gelijkwaardige rating. De voorwaarde dus voor een spannende strijd, die mooi op tijd (19.45u) begon.

Het ging dan ook de eerste 45 minuten gelijk op. Alhoewel….. Ondergetekende speelde met zwart op bord 4 tegen een slechtziende. Dat hield in, dat, als ik mijn zet gedaan had die ook zei, zodat mijn opponent de zet kon inspreken in zijn recordertje. (Bijv. de loper slaat eva 2..) Om vervolgens de stelling op zijn minischaakbordje te gaan bestuderen. Hij speelde Pc3 (de Van Geet opening), maar omdat ik deze opening niet kende, week ik met e5 al van deze opening af. Op zet 12 speelde ik Td-g8. En toen wit desondanks met zijn paard op f6 insloeg en er door gxf6 een open torenlijn ontstond en wit tot overmaat van ramp Le3 speelde en ik Dxh3, gaf mijn tegenstander, na nog wel g3 te hebben gespeeld, gedesillusioneerd op. (dit is heel voorzichtig uitgedrukt!) Het eerste punt was dan wel binnen na zo’n drie kwartier, maar wat duurt de avond dan lang.

Evert begon zijn partij verrassend met…… Pf3. Maar desondanks werd de remisemarge niet ver overschreden. Na zo’n 1 uur en drie kwartier spelen en over en weer wat speldenprikjes te hebben uitgedeeld, werd remise overeengekomen. ½ – 1 ½

Johan stond naar mijn inschatting na een 1 ½ uur spelen zeer overwegend. Waar ging het fout? Langzaam maar zeker gaf de stelling reden tot associatieve gedachtenspinsels. Hadden we niet, wij misschien niet zo direct, een kleine week geleden het eind van de GROTE OORLOG herdacht? De oorlog van de loopgraven. Zo ook op Johans bord. Beiden met een vijf-/zestal pionnetjes (soldaatjes) en beiden met twee lopers die loopgraven dwars over het bord tekenden waardoor de beide koningen in hun opmars gestuit werden. Tja, en toen moest de “vrede” wel getekend worden. 1 – 2

Hij zal weer eens niet de laatste zijn. Wie? De vraag stellen is hem beantwoorden!! We hebben kortgeleden een soort workshop gehad van Kevin. Ik stel voor de volgende leerles door Richard te laten geven. Waar bij ons nogal eens, en deze keer enigszins bij Johan, een partij op een ballon lijkt die langzaam leegloopt, gaat dat bij Richard omgekeerd. Zijn partij lijkt lange tijd op een ingezakte luchtballon die naarmate de partij vordert meer en meer onder spanning komt. Groter en groter tot……… Kijk, als iemand ogenschijnlijk uit een verloren of minder staand stelling met een knallende ontknoping komt en wint zou dat geluk genoemd kunnen worden. Maar als dat zes/zeven keer van de tien keer gebeurt, dan is dat geen gelukkig toeval meer. Chapeau, Richard. Je laatste tien zetten zo ongeveer heb ik voor je mogen noteren. En bij de laatste was er nog zo ongeveer een 1 ½ minuut op de klok. Vooral de laatste zetten waren heel knap gespeeld. (Kun je het ons ook leren?) 1 – 3 !!

De snack bij de MAC smaakte dan ook bijzonder goed.