Wat een avond. We leken bepaald niet in bloedvorm. Evert speelde nu op bord 3 en Johan had liever zwart. Richard werd min of meer geslachtofferd aan bord 1 en Hans had de grote wens iets te doen aan zijn wat gebutst  zelfvertrouwen. En dan moet je thuis tegen een viertal dat bij elkaar opgeteld ruim 500 ratingpunten meer heeft. Het beste is dan onbevangen aan de partij beginnen en gewoon stinkend je best te doen. Na een drie kwartier gespeeld te hebben, waren alle partijen min of meer in evenwicht.

Johan (bord 2) speelde daarna remise tegen Nijkerks beste speler, maar er had, naar zijn zeggen, meer ingezeten. Evert wist zijn + 130 ratingpunten degelijk te verzilveren.  1 ½ – ½. Richard hield lang stand, maar kon het uiteindelijk toch niet bolwerken tegen de tweede man van Nijkerk.

Stand nu 1 ½ – 1 ½  Ikzelf durfde het eigenlijk niet aan, maar met Kevins wijze raad in mijn geheugen, speelde ik het Evansgambiet. Een gambiet dat mij niet opleverde waarop ik had gehoopt. Maar dat kwam, omdat ik enige openingszetten verwisseld had. Opnieuw was het weer vechten tegen de bierkaai. Maar gelukkig leverde enkele positieve oprispingen mijnerzijds, die bevorderd werden door een paar zwakke voortzettingen van mijn opponent, op, dat de balans weer wat in evenwicht kwam. Remise was gezien de stand, die op dat moment nog in het voordeel van Nijkerk was, dat ik vanaf dat moment voor de winst moest gaan. Gelukkig herkende ik enkele verkeerde keuzes van mijn tegenstander, maar omdat ik onder druk van een naderende tijdnoodfase een mat in twee en een mat in drie niet zag, werd het nog erg spannend. Het was dan ook een geweldige opluchting toen mijn tegenstander in een voor mij sterk vereenvoudigd eindspel, één zet voor de matzet opgaf.  De winst was binnen.  2 ½ – 1 ½