Zelfs schaakbenamingen kunnen vreemd overkomen. Zo speelde op bord 1 Evert met zwart zijn “geliefde” Pirc-verdediging (volgens mij met wat Black Lion elementen) een verdediging die hier door Lichess Analyse de toevoeging Austrian Attack kreeg. (Oostenrijkse aanval) Bijzonder. Everts partij was boeiend. Dan had Evert, dan weer zijn opponent Frank, licht voordeel. Zo tegen de 40e zet had Frank een wat groter voordeel. Een voordeel die hij geheel weggaf door zijn toren op e6 als het ware te parkeren. De analyse gaf een grote 0. Helaas ging het enige tijd later weer crescendo met wit, zodat Evert weer alle zeilen moest bijzetten om niet kopje onder te gaan. Evert had in het eindspel drie verbonden centrumpionnen en Frank twee vrije pionnen waarvan een randpion. Toen (zo vermoed ik) tijddruk in combinatie met hersencellenvermoeidheid zijn tol eiste was een te vroeg gepakte randpion door de koning de ondergang van diezelfde koning. Je had de remise echt verdiend, Evert!

Richard, speelde dit keer met wit op bord 2. Hij ging voortvarend van start met de Engelse opening. Waarop zwart koos voor de mij onbekende slangenvariant. Na zowel c4 als d4 kwam Richard heel sterk centrumgericht naar voren. Na een wat passieve e3 en L d2 verdampte het voordeel en zo bleef de partij goed in balans. Maar na wat ongelukkige paardmanoeuvres van Richard (Pe2 en Pfx d4) kwam zwart in het voordeel. Ik meende dat Richard na zwarts e5 zet een juist antwoord gaf door zijn paard naar b5 te spelen met meerdere dreigingen. Mijn verbazing was dan ook groot toen de computeranalyse daarna aangaf: zwart is winning! Dan blijkt maar weer dat mijn analytisch vermogen bepaald te kort schiet. Daarna golfde de partij wat op en neer. Evenwel bleef het voor Richard steeds min of meer in zwarts voordeel. En de vaak miraculeuze herrijzenis van Richard bleef deze keer uit en kregen we onze tweede nul voor de kiezen.

Johan speelde met zwart de Schotse opening. Kwam daar met een licht voordeel uit, maar boerde daarna wat achteruit door zijn paard en loper aan des konings kant op stal te laten. De dreiging werd voor Johan groter en groter toen zwarts paard op d5 verscheen. Misschien was loper x d5 toen of iets later een mogelijkheid. Johan speelde daarop zijn paard naar e7, maar toen wit zijn loper naar h3 speelde met een aanval op Johans dame, moet Johan gedacht hebben: Beul maak het kort!! En speelde Pe7xPd5. Het verkorte inderdaad het lijden en na exd5 en na een aftrekschaak …….,Lg5 gaf Johan gedesillusioneerd op. (0 -3)

Ikzelf speelde met wit de Italiaanse opening. Het werd een partij waarbij ik steeds het gevoel had dat zwart niet steeds de beste zetten deed. Dus……. waren in het begin die van mij niet veel beter. Het ging erg moeizaam. Maar kwam toch steeds beter te staan. Uiteindelijk zelfs winnend. Waarom ik het dan niet” professioneel” heb afgewikkeld naar de winst is mij een raadsel. Vermoedelijk door de gevoelsmatige ernstige tijdsdruk nam ik de remise aan, nadat ik deze eerst had afgewezen. Onnodige nervositeit!

Hans