Natuurlijk is het waar dat je de dag niet moet prijzen voor het avond is! Maar toch….. Voorlopig staan we na de eerdere remise tegen Ons Genoegen en de overwinning dinsdagavond 12 dec. J.l. tegen Het Dikke Torentje voorlopig op de eerste plaats.

Enig vooronderzoek zei mij dat een overwinning mogelijk zou moeten kunnen zijn. Maar dat mogelijkheid en realiteit niet gelijk op hoeven te gaan, bleek maar weer. Het ging bepaald niet vanzelf. (Terecht denkt Johan daar geheel anders over.)

De wedstrijd zelf dan. Evert speelde op bord 1 met zwart tegen een op papier zwakkere speler. En dan blijkt rating opnieuw maar van betrekkelijke waarde te zijn. Evert had zijn handen vol aan zijn tegenstander. En toen hij een rondje langs de borden had gemaakt en overal op winst staande teamgenoten zag, was het voor hem duidelijk. Waarom geforceerd op de winst gaan? Wie het onderste uit de kan wil, krijgt vaak……….Enige minuten later bood Evert (na kort overleg) remise aan. Mijn tegenstander (de teamleider) werd om advies gevraagd. Toen hij naar de stelling op Everts bord ging kijken, moest ik hem erop wijzen dat dit niet toegestaan was. Het veranderde evenwel niets aan de situatie op het bord. Het remiseaanbod werd aanvaard.

Ondertussen had op bord 2 Johan op nog geruislozer wijze zijn opponent een kopje kleiner gemaakt. (Alhoewel geruislozer……..want ondanks de ernst van een wedstrijd werd er heel wat afgelachen en waren de kwinkslagen niet van de lucht) Als het kan (soms ook als het niet kan) brengt Johan graag een loperoffer op f7 of op h7. Nu was het h7. Hoewel het offer niet werd aanvaard, was het uitstel van executie. Een paar tellen later kon Johan met een grote grijns het eerste volle punt binnen halen.

Op de borden 3 en 4 waren Richard en ik bezig de overwinning veilig te stellen. Vanuit mijn linker ooghoek kon ik Richards partij redelijk goed volgen. Met een ijzeren discipline werd een klein voordeeltje uitgebouwd naar een grotere. Uiteindelijk  werd het een vol stuk. Toen promotie van een vrijpion een feit werd, was het vlot gepiept. De winst was binnen.

Ikzelf werd in de gelegenheid gesteld het bekende Evansgambiet te spelen. Overmoed? Wellicht. Mijn tegenstander evenwel stond voor aanvang van de wedstrijd psychologisch al met 1 – 0 achter. Dit vanwege de meedogenloze dreun die Richard hem in de uitwedstrijd had verkocht. En nu? Hij nam de aangeboden bpion niet ,trok zijn loper terug naar d6 en kwam daardoor heel gedrongen te staan. Mijn computeranalyse ging daarna met sprongen vooruit van Slightly better naar mug better tot white is winning. (Ik heb mezelf beloofd een volgende keer na is winning, dit ook echt te doen!!) Nu gaf ik als slotknal een vol paard weg, dat mijn tegenstander niet zag en om daarna een onreglementaire zet te doen (hief een schaak niet op). Toen we teruggegaan waren naar de situatie vóór de onreglementaire zet ging mijn tegenstander (waarschijnlijk extra nerveus door de ontstane commotie)  in op mijn remisevoorstel. En zo kreeg hij na eerst in het afgelopen jaar tegen Richard nu tegen mij niet helemaal wat hij eerlijk gezegd toch wel enigszins verdiend had. Maar goed dit laatste vergeten we. We onthouden wel:  12 dec. 2017 Barneveld 3 – Het Dikke Torentje 2  3 – 1