Het was met recht de vreemdste competitiewedstrijd die ik ooit meemaakte. Allereerst dat we eind mei nog bezig waren met de competitie, ongekend. Ook dat dit ronde 5 was en niet ronde 9. We weten allemaal waarom en daar ga ik niet over hebben. Wat verder onverwacht was was de setting van de wedstrijd. Waar we op voorhand verwacht hadden dat dit een vierpuntenduel zou worden in de strijd tegen degradatie, gold dat alleen voor Borne. Wij waren immers na de vorige ronde al zeker van het kampioenschap en promotie naar de 3e klasse KNSB (ON-GE-KEND!)
De gemiddelde ratings van beide teams ontliepen elkaar maar met 5 punten; 1807 voor ons, om 1802 voor Borne. Hoe kon dat team onderaan staan (of wij bovenaan….). Echter, Borne had gedurende het seizoen regelmatig invallers nodig voor de sterkste spelers en dat had grote impact op hun resultaten. Desalniettemin geen makkelijke wedstrijd, zeker niet gezien de avond ervoor. Één van de teamleden (wie is helaas niet meer te achterhalen) had namelijk het lumineuze idee om op vrijdagavond vast in de buurt van Borne te bivakkeren. Dat scheelde een lange reis op zaterdag en was een mooie gelegenheid om het kampioenschap alvast te vieren.
Die avond had de perfecte ingrediënten voor een ideale voorbereiding: heel veel schaken (wat is bughouse toch een dom spel), weinig slaap, veel alcohol en precies genoeg eten (perfect ingekocht…). Toen we het licht zagen worden en we realiseerden dat er morgen toch nog een partij gespeeld moest worden was de voorbereiding voorbij.
De volgende ochtend was iedereen er helemaal klaar voor, nou ja, de één wat meer dan de ander. Een kort tripje richting Borne verder (wat ons langs pittoreske plaatsjes als Vroomsjoop bracht) en we waren op locatie. Marcel Janssen (7) en Daan van Pel (3) hadden wijselijk (of juist niet) gekozen om vanaf Barneveld te komen op zaterdagochtend.
Toen de wedstrijd begon was de hamvraag was wat de doorslag zou geven: het vele schaken of de combinatie van vermoeidheid en een kater. Gelukkig kwam captain Dirk Veldhuizen (voorzien van officiële kampioenschapsbeker) ons een hart onder riem steken.
Tja en dan die wedstrijd. Waar we het hele seizoen uitblonken in nipte overwinningen en gelijke spelen was daar op deze zaterdag in Borne geen sprake van. Kasper Dokter (5) kreeg al snel makkelijk spel vanuit het Frans. De koning van zijn tegenstander bleef in het midden hangen en Kasper ging vol in de aanval. Dat leverde een stuk op en de partij. Mooie opsteker, want Kaspers seizoen was tot nu toe matig. Ook Daan won weer zoals we van hem gewend zijn: snel en zonder twijfel. En tot slot ook een mooi punt voor Jasper Valstar (6) die ook geen denderend seizoen had. Na een wat vreemde Grünfeld leverde een combinatie Jasper 3 pionnen op. Zijn tegenstander ging daarna all-in, maar dat leverde niets op.
De enige tegenvaller hadden we eigenlijk moeten zien aankomen. Toen Bruun van de Laar (4) om half 3 de vorige nacht aangaf toch echt naar bed te gaan hadden we hem eigenlijk moeten tegenhouden. Feit was dat die paar extra uurtjes slaap er toe leidden (de enige logische verklaring) dat Bruun in een stelling waar niets aan de hand was zo in een paardvork ging staan wat hem zijn dame kostte. Hij speelde nog even door maar de nederlaag was onafwendbaar
Toen was de stand 3-1 en op de overige borden hoefden we ons nergens zorgen te maken. Marcel won een kwaliteit en toen zijn tegenstander na wat gerommel zelfs nog meer materiaal verloor waren we slechts een halfje weg van de overwinning. Jeroen van Winkoop (1) stond vrijwel gelijk tegen de Bornse kopman, maar die mocht geen remise aannemen gezien de stand. Hij forceerde en in tijdnood was Jeroen handiger (zoals hij dat altijd is in tijdnood). Ongeveer tegelijkertijd verzandde de stelling van Jacco Heij (2) in remise. Zoals onze sterkste speler betaamt had Jacco zich de avond ervoor het meest fanatiek voorbereid, maar tegen iemand van ongeveer vergelijkbare sterkte zat meer dan remise er niet in.
“Je zou straks maar na 5 uur nog een eindspelletje moeten uitmelken”, zei iemand zaterdagochtend en iedereen lachte. Wie niet meer lachte was Willem Verheij (8) omdat hij, zoals u al raadt, na vijven een eindspelletje zat uit te melken. Hij stond in het middenspel wat minder en plaatste een tactisch remiseaanbod. Zijn tegenstander dacht echter winstkansen te hebben, maar vergooide zijn voordeel kort daarna en liet toen tot overmaat van ramp ook nog een paard opsluiten. Hij hield wel verbonden vrijpionnen over tegen Willems paard en het melken kon beginnen. Willem deed dat zonder haast en heel vakkundig, offerde het paard correct terug voor de laatste vrijpion en torenruil en hield 1 pion meer over waarna zijn tegenstander opgaf. 6,5-1,5 en volgens mij hebben we het ideale recept gevonden om volgend jaar de 3e klasse te overleven!
Het kampioensteam: Marcel (4/7), Jeroen (4/6), Willem (5/7), Jasper (3,5/7), Dirk (2,5/5), Daan (4/5)
Bruun (5/8), Jacco (5/8) en Kasper (2/6)