Waar mensen een halfvol gevuld glas vaak half leeg beschouwen was het glas afgelopen maandag 9 december bij de schaakontmoeting tegen BSG 1 op z’n minst meer dan halfvol. Het was onze tweede krachtmeting dit schaakseizoen. Nadat het vorig jaar glorieus de eindstreep werd gehaald, was de eerste ontmoeting tegen Muiderberg 2 een fikse tegenvaller. Maar, op maandag de 9e december kregen we een herkansing ons gebutst blazoen meer glans te geven. Persoonlijk was mijn grootste tegenstander ikzelf. Met stijgende ontsteltenis zag ik de meest vreemde zetten aan mijn brein ontstaan en voelde ik meer en meer de grond onder mijn voeten wegzakken. Het was dan ook bijna een opluchting de partij te kunnen beëindigen. Als even later ook Kees zijn partij niet in veilige haven kon loodsen, was een complete afgang zeer nabij. Maar, op de twee middelste borden gloorden sprankjes hoop. Gelukkig !! Richard en zijn tegenstander hadden elkaar stevig bij de keel gepakt. Een boeiend gevecht. Johan, op bord twee, was flink in de aanval en drukte zijn opponent bijna het bord af. Ook hier was de uitslag nog zeer onzeker. Beiden hadden een stuk dat min of meer als spek en bonen deelnam aan de wedstrijd. Het Bussumse paard kon geen kant op en hoopte op betere tijden. En ook Johans loper kon geen kant op. Tot ……. Als een donderslag bij heldere hemel offerde Johan zijn loper in het centrum van zijn ver opgerukte pionnen en creëerde hij een beslissende doorbraak en ontstond een winnende combinatie. Als uit het niets. Bijna geniaal!! De Bussumse tegenstander applaudiseerde nog net niet, maar bleek diep onder de indruk. Richard moest uiterst voorzichtig opereren. Eén zwak zetje zou fataal kunnen zijn. De druk van de tijdnood was ook bijna fataal, want met iets meer dan een minuut op de klok was de druk immens. Met nog enkele seconden op de klok kon de beslissende zet gevonden worden en was promotie niet meer te voorkomen. Voor de deuren van de hel, heet dat. Vandaar het gouden randje !!!!
Hans